قلعه الموت قزوین | Alamut Castle 

شهرت این قلعه به علت حسن صباح مروج مذهب اسماعلیه در دوره سلجوقی است. حسن صباح بعد از رانده شدن از دربار ملکشاه سلجوقی برای فراگیری اصول مذهب اسماعلیه نزد فاطمیان مصر رفت و در مدت کوتاهی به داعی کبیر ملقب شد او بعد از بازگشت سر تاسر ایران را جهت پیدا کردن مقری برای فعالیت های خود زیر پا نهاد و در نهایت منطقه الموت را به عنوان مکانی برای فعالیت های خود انتخاب کرد.

در مورد سال ساخت این قلعه میان مورخان اختلاف نظر است اما باید آن را متعلق به اوایل دوره اسلامی دانست. حسن صباح در سال ۴۸۲ ﮬ.ق این قلعه را تصرف و بهای آن را که معادل هزار یا سه هزار دینار طلا بود به حاکم رانده شده آن پرداخت.

این قلعه در سال ۶۵۴ ﮬ.ق به تصرف هولا کو خان مغول درآمد. با تصرف این قلعه و به آتش کشیده شدن کتابخانه نفیس آن این قلعه از رونق افتاد و به زندان و تبعید گاه تبدیل شد. به علت حوادث طبیعی و غیر طبیعی آثار به جای مانده از این قلعه بسیار اندک است.

قلعه الموت را مردم محل «قلعه حسن» می نامند. این قلعه از دو قسمت غربی و شرقی تشکیل گردیده است. بخش باختری که دارای ارتفاع بیشتری است به نام جورقلا (یعنی قلعه بالا) و پیلاقلا (یعنی قلعه بزرگ) خوانده می شود.

قلعه الموت یکی از مهم ترین کانون های تاریخی – فرهنگی ایران از سده سوم هجری تا دوره صفویه محسوب می شود و به شماره ۷۲۵۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.