دشت کویر یا کویر مرکزی ، بیابان غالباً کویری وسیعی است به طول تقریبی ۸۰۰ کیلومتر و عرض تقریبی ۳۲۰ کیلومتر در جنوب رشته کوه البرز در مرکز شمالی ایران . نام آن از کویرهای گسترده واقع در آن گرفته شده‌ است.

کویر مرکزی پهناورترین کویر ایران است که از شمال به دامنه‌های البرز مرکزی و شرقی و از غرب به جاده ارتباطی دامغان به جندق و کویر ریگ جن، از شرق به کوه‌های پیر حاجات و ازبک کوه و از جنوب به محور ارتباطی خور-طبس محدود می‌شود. پارک ملی کویر، پارک ملی خارتوران، کویر بجستان، کویر حاج علی‌قلی (دامغان)، کویر مسیله، بیابان مرنجاب، بیابان بند ریگ و … در این منطقه واقع شده‌اند.

مساحت این دشت بیش از 77 هزار کیلومتر مربع است و یکی از قطب‌های حرارتی زمین محسوب می‌شود. دمای آن در تابستان به 50 درجه می‌رسد و گاهی اختلاف دمای بین روز و شب آن به 70 سانتی‌گراد می‌رسد.

 این دشت از عارضه‌های بسیار دیدنی همچون دریاچه نمک، گنبدهای نمکی و تپه‌های شنی پوشیده شده و قسمت عمده آن را باتلاق‌های وسیع فرا گرفته‌اند. نام دشت کویر از کویرهای گسترده واقع در آن همچون پارک ملی کویر، پارک ملی خارتوران، کویر بجستان، کویر حاج علی قلی (دامغان)، کویر مسیله، بیابان مرنجاب، بیابان بند ریگ و … که در این منطقه واقع شده‌اند، گرفته شده است.

پوشش گیاهی دشت کویر عمدتاً از نوع گیاهان شورپسند است.

بزرگترین تپه شنی ایران یک کانون فرسایش به نام ریگ‌بلند است که از آران و بیدگل آغاز شده و تا اردستان ادامه دارد. طول این کانون فرسایش ۹۰ کیلومتر است. استان اصفهان در دشت کویر ۱۶ کانون فرسایش بادی دارد که ۳۰۰ هزار هکتار از آن جنگل‌کاری شده و تثبیت شده‌است و با این کار، بسیاری از کانون‌های درجه یک به کانون‌های درجه دو و درجه سه تبدیل شده‌است. در کانون‌های شرق اصفهان ۹ هزار هکتار جنگل‌کاری انجام شده‌است