برج آزادی تهران

در این مقاله از قسمت جاهای دیدنی ایران در مجله گردشگری تاپ تراول در نظر داریم تا شما را با جاذبه ای بسیار زیبا در تهران آشنا کنیم. این جای دیدنی که برج آزادی نام دارد یکی از جاهای بسیار منحصر به فرد تهران می باشد. در ادامه با تاپ تراول همراه باشید…

میدان آزادی با نام قدیمی میدان شهیاد بزرگ ترین میدان شهر تهران می باشد که در قسمت غربی این شهر قرار دارد. این میدان همراه با برج آزادی یا برج شهیاد در سال 1349 برای یادبود جشن های 2500 ساله شاهنشاهی ایران و به دستور محمدرضا پهلوی و به وسیله ی حسین امانت طراحی و بنا نهاده شد. این برج بعد از انقلاب اسلامی در سال 1357 برج آزادی نامیده شد.

برج آزادی به عنوان یکی از نمادهای تهران و حتی ایران شناخته می شود و در خاطره جمعی تهرانی ها و مردم کشورمان جایگاه ویژه ای دارد. این برج به علت معماری منحصر به فرد خود و اینکه در طول تاریخ کوتاهش شاهد وقایع گوناگون سیاسی و اجتماعی مهمی بوده است، اهمیت بسیاری دارد.

---

 لیدوما    

             | اجاره ویلا در رامسر | اجاره سوئیت در کیش

---

این میدان از شرق به خیابان آزادی (خیابان آیزنهاور)، از شمال به بزرگراه محمدعلی جناح، از غرب به بزرگراه لشگری (جاده مخصوص کرج) و از جنوب به بزرگراه آیت الله سعیدی (بزرگراه شهیاد) پیوند دارد.

تاریخچه برج آزادی

تاریخچهٔ این برح به سال ۱۳۴۵ خورشیدی برمی گردد. در این سال طرح یک نماد شناسایی ایران میان معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد و در پایان، طرح مهندس معمار حسین امانت، بیست و چهار ساله برنده و برای ساخت برگزیده شد.

عملیات ساخت برج آزادی در یازدهم آبان ۱۳۴۸ خورشیدی شروع شد و بعد از بیست و هشت ماه کار، در ۲۴ دیماه ۱۳۵۰ با نام برج شهیاد به بهره برداری رسید.

این برج، در ۲۶ اسفند ماه سال ۱۳۵۰ هجری شمسی، به پیشنهاد مدیر کل حفاظت آثار باستانی و بنا های تاریخی، به وسیله ی وزیر فرهنگ و هنر وقت، به فهرست آثار ملی کشور اضافه شد.

در جشن گشایش این برح که در سمت غرب شهر تهران جای دارد، محمدرضا شاه پهلوی و همسرش شهبانو فرح پهلوی حضور داشتند و منشور حقوق بشر کوروش بزرگ (اولین نوشته حقوق بشر از کوروش کبیر، پادشاه هخامنشی) برای اولین بار در این مکان پرده برداری شد.

مقالات بیشتر بخوانید:

• پارک های تهران را بیشتر بشناسید
• جاهای دیدنی تهران
• دریاچه چیتگر تهران
• برج میلاد تهران

معماری برج آزادی

نقش های داخلی این برح، تلفیقی از سنت و مدرنیسم است به ویژه سقف طبقه دوم. در ورودی برج، هر یک از لنگه های سنگی درها، حدود ۵/۳ تن وزن دارد. جنس این سنگ ها از گرانیت است. برج دو آسانسور دارد که از دیواره های برج بالا می روند.

آسانسور اول دو طبقه را طی می کند و به سقف سیمانی می رسد سبعد از آسانسور دوم استفاده می شود.

هیچ یک از سقف ها بسته نیستند و همه آن ها به فضای بالاتر راه دارند.

حسین امانت در طراحی میدان آزادی نیز نقش داشت. او قبلا گفته بود «نقوشی که در میدان دیده می شود و باغچه ها و گل کاری ها را شکل می دهد، از طرح داخلی گنبد مسجد شیخ لطف الله اصفهان الهام گرفته گردیده است» منتها هندسه دایره گنبد تبدیل به بیضی گردیده است.

روابط لگاریتمی جالبی در هندسه و ابعاد گنبد مسجد شیخ لطف الله است که دانش عمیق ریاضی معماران ایران در دوره های گذشته را نشان دهنده این است.

طرح آب نما و فواره ها هم ملهم از باغ های ایرانی است. همین طور شیب میدان با دقت و با هدف خاصی طراحی شده، حد ارتفاع برج آزادی ۴۵ متر است؛ چون نزدیک فرودگاه مهرآباد قرار گرفته و نخواهد شد بلندتر از این ساخت.

زمین زیر برج کاملا صاف است. این صافی و آن شیب میدان زمانی که به هم می رسند، خط های قوسی جالبی را ایجاد می کنند.

این بنا مشتمل بر سه طبقه دارای چهار آسانسور و دو راه پله و ۲۸۶ پلکان است. در محوطه زیرین آزادی چندین سالن نمایش، نگارخانه، کتابخانه، موزه و… قرار دارد. طول این بنا ۶۳ متر، ارتفاع آن از سطح زمین ۴۵ و ارتفاع از کف موزه ۵ متر است.

گفته می شود در ساخت برج آزادی چهل و شش هزار قطعه سنگ بریده و پرداخت شده به کار رفته است. حسین امانت می گوید: «این بنا به گذشته های درخشان تاریخ ایران نظر دارد؛ به دورانی که ایران در ادبیات، هنر، معماری، صنایع دستی، علوم گوناگون و خیلی چیز های دیگر سرآمد بود.

در این بنا، قوس اصلی وسط برج، نمادی از طاق کسری مربوط به دوره قبل از اسلام (دوره ساسانی) است و قوس بالایی که یک قوس شکسته است از دوران پس از اسلام و نفوذ اسلام در ایران حرف می زند. رسمی سازی هایی که بین این دو قوس را پر می کند، خیلی ایرانی است.

اساساً تکنیک گنبد سازی در ایران خیلی جالب است و شما در هر مسجدی که می روید، یک چیز جدیدی می بینید. در این گنبد ها که نشانه نبوغ ایرانی است، معماران قدیم از قاعده مربع بنا وارد دایره گنبد شده اند و این کار را با کمک رسمی بندی ها و مقرنس کاری های بسیار زیبا انجام داده اند.

در برج آزادی هم همین کار انجام گردیده است؛ هندسه بنا یک هندسه مربع مستطیل است که از روی چهارپایه خود می چرخد و ۱۶ ضلعی خواهد شد و بالاخره به طور یک گنبد شکل می گیرد. البته شما این گنبد را از بیرون نمی بینید اما از داخل برج قابل مشاهده است.

دو طبقه داخل برج، یکی بالای قوس طاق اصلی و دیگری زیر گنبد است که با آسانسور به آن می رسید. این طبقه  به عنوان نمایشگاه طراحی شده با گنبدی از بتن سفید پوشیده شده. این گنبد مقرنس ایرانی را به نوع جدیدی اجرا می کند و ارتفاع آن از بام آزادی بیرون می زند و از بام دیده می شود که با کاشی های فیروزه ای معرق ایرانی پوشیده گردیده است.

مصرف بتن سفید در این بخش و در سالن پذیرایی آن، در آن زمان یک کار تازه ای در ایران بود.» «این بنا سنگ هایی دارد که در بخش پایین برج ۳٫۲ متر طول و ۱٫۶ متر ارتفاع دارند و کار دست سنگتراشان است» «این سنگ ها با بتن و آهن ضد زنگ به هم چسبیده اند و پشت آن ها یک سطح خشن است که روی آن نلغزند.

ولی هر سنگی کنار سنگ دیگر با یک ماده قابل انعطاف بندکشی شده چیزی شبیه به لاستیک که قابل انعطاف است. ماده ای است به نام (FlEXIBLE SEALANT) درزگیر انعطاف پذیر … در صورتی که … از سیمان برای بندکشی استفاده کنند، این کار باعث شکستن سنگ ها خواهد شد. به علت این که در گرمای تابستان و سرمای زمستان سنگ ها و بتن زیر آن ها مرتبا منبسط و منقبض می شوند و در صورتی که درز ها قابل انعطاف نباشد، همگی خرد می شوند.

در برج آزادی نیز فضایی مثل بادگیر ها در رأس برج شبیه سازی گردیده است؛ از این رو، در چهار سوی طبقه آخر بنا، شیار هایی عمودی مشابه دریچه های بادگیر (چشمه ها) موجود است. این شیارها، افزون بر استفاده زیباشناختی و تزیینی در طرح بنا، به تهویه هوای داخل بنا نیز کمک می کند.

   تبلیغات    

                 تور کیش