در فاصله سه کیلومتری شمال تخت جمشید، در مسیر جاده شیراز – اصفهان و در سمت شمالی کوه رحمت در دامنه کوه و در یک فررفتگی به صورت نیم دایره،سه نقش برجسته ساسانی به تصویر کشیده شده است که آن را نقش رجب یا نقش قهرمان مینامند. نقش برجسته نخست دربرگیرنده تصاویر شاپور و همراهانش می باشد که در ضلع شمالی این فضای حجاری شده، قرار گرفته است. این نقش برجسته ۵/۱ متر بالاتر از سطح زمین حجاری شده و دارای ۶ متر طول و ۴ متر ارتفاع است.

کاخ صدستون

کاخ صدستون دومین کاخ بزرگ دوران هخامنشی است که صد عدد ستون با ارتفاع ۱۲متر و هشت دروازه داشت. ستون‌ها در آتش‌سوزی از بین رفتند ولی پایه‌های سنگی آن‌ها باقی مانده‌اند. ساخت تالار صد‌ستون  به دستور خشایارشا آغاز شد و و در زمان حکومت اردشیر اول به پایان رسید. در سال ۱۹۳۰ میلادی دو سرستون از سرستون‌های این کاخ به موزه شیکاگو منتقل شدند.

شهر استخر

استخر از بزرگ‌ترین شهرهای دوران خود بوده و به گفته تاریخ نویسان چهار دروازه داشته که امروزه یکی از آن‌ها در سر پیچ دوراهی مرودشت-ارسنجان قرار دارد و دیگری در جنوب مرودشت کنونی قرار داشته‌است.در هفت کیلومتری تخت جمشید، ویرانه‌های شهر استخر قرار دارد. آثار به جامانده از این شهر شامل دروازه سنگی، ستون‌ها و دیواره‌های سنگی است که به روزگار هخامنشی و پیش از آن تعلق دارد. در این شهر، بازمانده سازه‌های اسلامی، ساسانی و اشکانی و ظروف و آثار سده‌های آغازین هجری در آن کشف شده‌است. آب شهر استخر از رود سیوند تأمین می‌شده‌است. شهر استخر ۵ سال پیش از میلاد و ۱۰ سال پس از آن قدمت دارد و شاهد تاجگذاری‌ها و جشن‌ها و شکوه بسیاری بوده و صدها هزار نفر ساکن داشته‌است.

پل خان مرودشت

این اثر در تاریخ ۳۰ بهمن ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۸۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل که امروزه به صورت ویرانه ای درآمده ، در شمال شرق شیراز و ۲ کیلومتری شمال روستای سیوند – از توابع مرودشت – بر روی رودخانه پلوار ، در مسیر کاروان رو قدیم شیراز به کرمان واقع گردیده است. با توجه به ویرانی این پل ، از جزئیات معماری و نیز تاریخ ساخت آن اطلاع دقیقی در دست نیست ؛ اما با توجه به اینکه این پل در مسیر ارتباطی پاسارگاد و تخت جمشید و جاده های مهم دوره هخامنشی قرار دارد ، احتمال می رود بنای اصلی پل مربوط به دوره هخامنشی یا ساسانی باشد که در دوره اسلامی چندین بار – و آخرین بار در دوره صفوی – مرمت و بازسازی شده است.

تنگ بستانک (بهشت گمشده)

بهشت گمشده در امتداد جنوبی-شمالی به سمت دشت کامفیروز قرار گرفته و یکی از زیباترین جلوه‌گاه‌های طبیعی استان فارس به شمار می‌رود.وجود چشمه‌سارهای زیبا، آبشارهای کم ارتفاع طبیعی و انواع درختان جنگلی (بلوط، کیکم، بنه و بادام) سبب شده است تا در سال ۱۳۷۱ این منطقه که گستره‌ای بیش از ۲۰ هزار هکتار را دربرمی‌گیرد، به عنوان اثر طبیعی-ملی در زمره مناطق حفاظتی قرار گیرد.بهشت گمشده با طبیعت بسیار زیبای خود همواره مورد توجه گردشگران بوده است.

سد درودزن

طبیعت بکر و چشم‌نواز پیرامون سد، وجود جنگل‌های طبیعی، امکانات رفاهی مانند هتل و مجموعه اقامتی آن و امکانات دریاچه‌گردی از ویژگی‌های این منطقه به شمار می‌رود. این گردشگاه طبیعی در فاصله حدود ۹۰ کیلومتری شمال ‌غربی مرودشت قرار دارد.

در زمان آل بویه، عضدالدوله بر رود کر سدی بست که به بند امیر معروف است. این بند در کنار روستای بند امیر از توابع بخش زرقان در ۴۳ کیلومتری شیراز واقع شده است.این بنا در۴۰ کیلومتری شمال شرقی شیراز و ۱۵ کیلومتری جنوب مرودشت، روی رودخانه کر و کنار قریه”بندامیر” احداث شده و از شاهکارهای معماری و مهندسی قرون اولیه اسلامی محسوب می شود.عمق دریاچه پشت بند به بیش از هفت متر می رسد.